Bladafdrukken maken met Hard UV Resin
|
Bladafdrukken maken met Hard UV Resin |
|
|
Datum: Juli 2023
Inleiding:
| Lid zijnde van Het Nederlands Genootschap voor de Microscopie (NGVM) neem ik regelmatig deel aan werkavonden. Op 7 juli was Gordon Brown lid van o.a. de Quekett Microscopical Clkub op bezoek. Hij demonstreerde en gaf een presentatie over het gebruik van insluitmiddelen die met UV uitharden. |
Materiaal:
|
|
|
|
 |
 |
|
Uitvoering:
|
 |
|
Blad op resin |
|
|
|
Geklemd |
 |
|
UVlamp |
 |
|
Afdruk |
Resultaten:
|
Huidmondjes of stomata zijn openingen in de
epidermis (opperhuid, boven- en onderste laag cellen van een blad) die men
voornamelijk aan de onderkant van het blad vindt. Huidmondjes dienen voor de
gasuitwisseling van zuurstof, kooldioxide en waterdamp Een enkel blad kan
350000 huidmondjes hebben. Als de huidmondjes openstaan, dan kan koolstofdioxide het blad van de plant instromen, terwijl zuurstof en water de plant via de huidmondjes verlaten. |
|
|
Onbekend blad. Preparaat gemaakt met Vida Rosa Resin Vergroting: 400x |
|
 |
|
|
Blad van Kornoelje (Dogwood) Preparaat gemaakt met Craftemotions Vergroting: 400x met zoom |
|
 |
|
|
Blad van Populier Preparaat gemaakt met Craftemotions Vergroting: 400x |
|
 |
|
|
Blad van Appelboom Preparaat gemaakt met Craftemotions Vergroting: 400x |
|
 |
|
Discussie:
|
De methodiek om afdrukken te maken van
plantenbladeren m.b.v. nagellak of acetaatfolie werd geïntroduceerd in het
begin van de vorige eeuw en is sinds die tijd niet wezenlijk veranderd. Het
nadeel van deze methode is dat men de zo gemaakte preparaten niet goed
kan bewaren omdat deze gaan uitdrogen en krimpen zodat de oorspronkelijke
structuur niet bewaard blijft. De methode die hier gebruikt wordt ondervangt
dit bezwaar.
Er is natuurlijk een nadeel aan deze methode en dat is bv dat men geen afdruk kan maken van materialen die aan elkaar blijven plakken zoals een glasoppervlak. M.b.v. de acetaatpeel methode kan dat wel. |
Literatuur:
Relevante websites:
Minder relevante websites:
|
|
|
Opmerkingen: |
|
|
 |
| Achtergrondinformatie: | |
| Een plantenblad is aan zowel de boven- als aan de onderkant bedekt met een dekweefsel (de opperhuid) die maar een cellaag dik is. De celwanden aan de buitenkant zijn meestal bedekt met een vettige laag die het blad goed afsluit zodat er zo weinig mogelijk water via de porien verdampt. Verdamping van water is echter ook een van de motoren die voor het watertransport door de plant zorgen. Verdamp er een beetje water via een blad dan wordt de waterkolom in de houtvaten een beetje omhoog getrokken (analoog aan het opzuigen van limonade door een rietje). Voor de plant is het echter ook belangrijk om ervoor te zorgen dat deze water verdamping gecontroleerd verloopt. Er mag door de bladeren niet meer water verdampt worden dan via de wortels kan worden aangevoerd. Bij droog weer is het nodig om de verdamping af te remmen, anders zou de plant verdorren doordat het water dan van de plantencellen ontrokken wordt. Bij nat weer is het nodig om de verdamping te bevorderen. Aangezien de lucht dan verzadigd is met water verloopt de verdamping veel moeizamer (de drijvende kracht is dan kleiner). De huidmondjes in het blad regelen de waterverdamping. Bij droog weer gaan ze dicht, bij nat weer gaan ze open. Je kan de huidmondjes als het ware voorstellen als twee boonvormige lippen. Als de omringende bladcellen goed van water zijn voorzien dan zijn deze twee boontjes stijf opgezwollen en laten ze een klein spleetje open staan. Hierdoor kan het overtollige water verdampen. Bevatten de cellen te weinig water dan krimpen ze een beetje zodat ze elkaar raken waarbij de opening gesloten wordt. | |
 |
|
| Het aantal huidmondjes per blad verschilt van plant tot plant en beslaat een bereik van 50 to 1000 per millimeter. Men heeft uitgerekend dat er ca. 13 miljoen huidmondjes op een zonnebloemblad aanwezig zijn. Het verdampingpotentieel is dus erg groot. Een berkeboom met zo'n 200000 bladeren verdampt ca. 300 liter water per dag. | |
09/07/2023
