De stengel van de Paardenstaart (Equisetum) onder de microscoop |
Datum: Januari 2013
Inleiding:
Lid zijnde van het Nederlands Genootschap voor Microscopie (NGVM) neem ik deel aan werkavonden waar men een bepaald onderwerp microscopisch onderzoekt. In dit geval de stengel van de Paardenstaart. |
Principe:
Na kleuren en inbedden het microscopisch onderzoek van de stengel van de Paardenstaart. |
Materiaal:
|
|
Uitvoering:
|
Resultaten:
Op de avond zelf heb ik twee preparaten
gemaakt. De foto's heb ik thuis gemaakt m.b.v. mijn Euromex ML2000 en mijn Digitale Celestron microscoop. Onderstaande foto's zijn met de digitale microscoop gemaakt om een overzichtsfoto te creëren. Als ik een digitale camera met adapter in een objectiefhouder plaats is de vergroting te groot om een overzichtsfoto te maken. |
|
|
De kleinere coupe laat meer beschadigingen zien. De grotere coupe is jammer genoeg niet goed ingesloten (te weinig entallan). De coupe is ook iets te dik waardoor de entellan onder het dekglaasje wegliep. |
Onderstaande detailfoto's zijn met de ML2000 gemaakt. | |
|
|
De coupes zijn gekleurd volgens de Du Jardin-methode, een verfijnde kleurtechniek die verhoute en niet-verhoute delen genuanceerd tot z’n recht laat komen. |
Discussie:
De Paardenstaart wordt in
het Latijn Equisetum genoemd. Al gedurende het Carboon (ca. 300 miljoen jaar
geleden) groeiden er reusachtige Paardenstaartbomen. Deze grote bomen zijn
uitgestorven en alleen de kleinere Paardenstaarten zijn overgebleven.
Desalniettemin zou men dit "levende fossiele planten" kunnen noemen
aangezien de basisvorm van deze planten niet veranderd is. De stengel van de
Paardenstaart is sterk en licht. De plant maakt gebruik van een centrale
holle buis en twee ringen met dunnere buisjes daaromheen. Een dergelijke
constructie is licht en buigzaam waardoor het de plant minder energie kost
om te groeien (vergeleken met een plant die een helemaal gevulde stengel
gebruikt). Deze strategie is dermate succesvol dat er weinig evolutionaire
aanpassingsdruk was voor deze planten. Paardenstaarten werden in het
verleden vaak gebruikt als schuursponsjes: de kiezelzuurwratjes op de
stengels zijn keihard (rood gekleurd in het preparaat). Op de dwarscoupes
van stengels zijn ze goed te zien. |
Literatuur:
|
Relevante websites:
Minder relevante websites:
Opmerkingen:
|
Achtergrondinformatie:
17/01/2017