Het drinkende vogeltje |
Datum : mei 2003 en januari 2016
Principe:
Bestuderen en analyseren van het drinkende vogeltje.
Benodigd:
|
|
Werkwijze:
|
Resultaten:
De frames worden in onderstaand filmpje vertraagd weergegeven.
In 2016 een filmpje gemaakt met mijn Smartphone.
YouTube link: Dippy Bird
Temperatuurmetingen
De anatomie en drinkgewoontes van het vogeltje:
1. Lichaam: 2. Draaipunt: 3. Pruik:
4. Staart: 5. Buik: 6. Versieringen: 7. Werking: |
De werking:
In het begin is het systeem in evenwicht waarbij de temperatuur in beide kamers gelijk is waarbij pV/n in elke kamer compenseert voor de vloeistofniveaus. Door verdamping van water aan de buitenkant van het hoofd wordt warmte onttrokken aan de binnenkant van het systeem. De damp in de binnenkant (oorspronkelijk in evenwicht met de vloeistoffase) condenseert nu (gedeeltelijk) uit waardoor pV/RT kleiner wordt. Hierdoor ontstaat dus een drukverschil waardoor de damp in de buik naar beneden drukt, waardoor de vloeistof omhoog gedrukt wordt door de keel, waardoor het volume in het hoofd kleiner wordt. De druk p in de buik neemt af waardoor weer verdamping kan plaatsvinden, waardoor n (in de dampfase) toeneemt, waardoor warmte onttrokken wordt van buiten het lichaam. De opstijgende vloeistof stijgt nu tot boven het draaipunt en verzameld zich in het hoofd. De heupen zijn lichtelijk gedraaid waardoor de vogel altijd lichtelijk naar voren buigt. Deze hoek wordt altijd gehandhaafd, ook bij volledige onderdompeling zodat drainage kan plaatsvinden. De hoeveelheid vloeistof is dusdanig gekozen dat bij volledige onderdompeling van het hoofd het lage uiteinde van de buis in contact komt met de damp. Een dampbel stijgt dan op door de buis waardoor er vloeistof in de buik stroomt. De opstijgende dampbel draagt warmte over naar het hoofd en door de vallende vloeistof komt (gravitatie) potentiële energie vrij als warmte in de stijgende dampbel en de buik. De DCM daalt tot beneden het draaipunt en de vogel gaat weer rechtop staan. Het systeem staat dus weer in de beginstand, niet exact in evenwicht maar er dicht genoeg bij om het proces zichzelf te laten herhalen. De bek dient als "stopper", indien
deze in het waterreservoir kan "dippen", en houdt zo het hoofd
nat. Het is echter niet noodzakelijk om bij elke beweging het hoofd
onder te dompelen. |
|
Bekijken we het iets meer
fysisch chemisch:
Verdamping van water is een een spontaan
verlopend proces als de partiaal druk van water in lucht lager is dan de
evenwichtsdampdruk van water en fungeert zo als de drijvende kracht van
het proces. Daarom zal het verhogen van de ventilatie de "dip"
snelheid vergroten en zal als de vogel onder een stolp geplaatst wordt het
proces stoppen aangezien de route naar entropieproductie gestopt
afgesloten wordt. Het vogeltje bevat dichloormethaan (DCM) als vloeistof en als damp (geen lucht). Door dit vloeistof-damp evenwicht in combinatie met een slimme geometrie waarbij een hydrostatisch evenwicht en een mechanisch evenwicht elkaar wederzijds uitsluiten dat de mechanische beweging geproduceerd wordt. |
|
De vogel bevat op
twee plaatsen in zijn lichaam damp, zoals geschetst in bovenstaande
figuur. De dampdruk van dichloormethaan neemt toe met ca. 15 Torr (0.02
Bar) voor
elke graad die de temperatuur toeneemt. Een hydrostatisch evenwicht wordt
bereikt als de hoogte van de kolom h het verschil in dampdruk tussen Pc en
Ph uitbalanceert.
Uitgaande van de dichtheid van de vloeistof kunnen we de hoogte van de kolom uitrekenen die nodig is voor het bereiken van hydrostatisch evenwicht. Vanuit de relatie tussen dampdruk en temperatuur kunnen we het temperatuurverschil uitrekenen dat nodig is om een bepaald drukverschil te bereiken. Deze relatie wordt weergegeven in bovenstaande grafiek (DCM heeft een dichtheid van 1.335 g/cm3). Een temperatuurverschil van minder dan een graad zal de vloeistof door de kolom naar het hoofd drukken en als dit gebeurt wordt het systeem mechanisch gezien onstabiel, het hoofd "dipt", damp lekt van de basis naar het hoofd, vloeistof loopt terug van het hoofd naar de basis en de vogel gaat weer rechtop staan, in een mechanisch evenwicht maar nu weer verder weg van het hydrostatisch evenwicht. Het proces kan dan weer van start gaan. |
Discussie: Niet alle vragen die we over deze vogel kunnen stellen zijn zo makkelijk te beantwoorden.
De temperatuurmetingen bevestigen dat er maar een klein temperatuurverschil (< 1 °C) nodig is tussen het lichaam en het hoofd om de oscillerende beweging in stand te houden. Verrassend vond ik echter dat de hoedtemperatuur bijna 2 °C lager dan de lichaams- en koptemperatuur is. Dat lijkt tegen te spreken dat het hoedje er alleen maar voor de versiering opzit. Het lijkt wel degelijk van belang te zijn voor de temperatuurdaling van het hoofd (groter oppervlak, geïsoleerde opslag van afgekoelde lucht/waterdamp?). Daartegenover staat dan weer dat in het oorspronkelijk patent het hoedje niet getoond wordt hetgeen suggereert dat het niet essentieel is. Al met al een vraag die ik niet gemakkelijk te beantwoorden vindt. Een vervolgexperiment zou kunnen zijn het hoedje verwijderen en de effecten daarvan bestuderen m.b.t. temperatuurverschil en osccilatiefrequentie. |
Conclusie:
Ook een ogenschijnlijk makkelijk te beschrijven systeem levert enkele moeilijk te beantwoorden vragen op. |
Opmerkingen:
|
Literatuur:
Relevante Websites: Minder relevante Websites: |
Achtergrondinformatie:
Patentinformatie |
Men denkt dat het drinkende vogeltje voor het
eerst gezien is in 1946. In dat jaar werd in de VS door Miles V. Sullivan een
patent ingediend van een overeenkomstige, meer aangeklede variant (patentnummer
US2402463).
Het volledige patent (3 pagina's) kan men (gratis) ophalen via bv de site van het europees octrooibureau (espacenet). In het zoekscherm typt men dan bij het publicatienummer bovenstaand patentnummer in waarop men de pagina's als pdf files kan ophalen. |
Foto verpakking |
Op 29 december een update uitgevoerd:
a. Filmpje gerepareerd
b. Niet werkende links verwijderd
Op 9 januari 2016 het experiment uitgebreid met:
09-01-2016